Brabantse medailleregen in Parijs
Kostbare jaren, dagen, uren, minuten van je leven trainen voor dat ene moment. Zonder dat je de garantie hebt dat je daadwerkelijk eremetaal verovert. Dat is het leven van een olympische sporter. Na de regenachtige openingsceremonie trok het weer al snel bij in Parijs. Toch bleef de regen aanhouden in de Franse hoofdstad, maar ditmaal in de vorm van Brabantse medailles. Te teller komt uit op 7x goud, 4x zilver en 2x brons. We vieren natuurlijk de gouden plakken, de podiumplekken en de successen. Maar je kunt ook een winnaar zijn zonder een gouden, zilveren of bronzen plak om je nek. In dit artikel brengen we niet alleen onze Brabantse medaillewinnaars in beeld, maar bekijken we ook de andere kant van de medaille, want die kan soms minstens zo glanzend zijn.
Deze Brabanders wonnen een plak in Parijs:
Double Dutch
Zowel de hockeydames als de hockeyheren wonnen goud en daarmee schreven ze samen sportgeschiedenis, want voor het eerst ooit mag zowel het mannen- als het vrouwenteam zich olympisch kampioen noemen. Bij de mannen kwamen Brabanders Joep de Mol (Berkel-Enschot), Floris Wortelboer (Teteringen) en Tjep Hoedemakers (Geldrop) in actie onder leiding van bondscoach Jeroen Delmée en assistent Eric Verboom (allebei uit Boxtel). Tijmen Reyenga uit Den Bosch was reservespeler. Bij de vrouwen vertegenwoordigden Laura Nunnink (Eindhoven), Joosje Burg (Veghel), Frédérique Matla (Valkenswaard), Marleen Jochems (Breda), Pien Sanders (Udenhout), Yibbi Jansen (Gemonde), Lisa Post (Eindhoven), Reneé van Laarhoven (Tilburg) en Freeke Moes (Moergestel) de Brabantse vlag.
Magische Maikel
Springruiter Maikel van der Vleuten uit Geldrop sprong met zijn paard Beauville Z naar brons. Van der Vleuten was in de finale slechts één van de drie foutloze ruiters.
Voor Rio
Sharon van Rouwendaal uit Gemert werd na het veroveren van een gouden plak in Rio de Janeiro en zilver in Tokyo voor de tweede keer olympisch kampioen in de veelbesproken Parijse rivier de Seine. Sharon is de eerste openwaterzwemster met drie medailles op haar naam. Nadat ze uit het water klom droeg ze de overwinning op aan haar overleden hondje Rio. Een emotioneel moment dat veel mensen zal bijblijven.
Harries hattrick
Baanwielrenner Harrie Lavreysen won drie gouden medailles (teamsprint, sprint, keirin), completeerde daarmee zijn gedroomde gouden hattrick en als klap op de vuurpijl werd ‘De Lichtflits uit Luyksgestel’ met vijf gouden medailles de beste Olympiër aller tijden.
Wouw!
Hetty 'Raketty' van de Wouw werd al vaak vierde in haar carrière. In Parijs werden haar inspanningen eindelijk beloond en won de baanwielrenster uit Kaatsheuvel verrassend zilver op de keirin.
Brabantse estafette
Cathelijn Peeters (Dongen/ Den Bosch), Anne van de Wiel (Breda) en Eveline Saalberg (Vessem) wonnen zilver op de 4x400m estafette. Cathelijn won ook als reserve goud op de 4x400 gemengde estafette.
Om in te lijsten
Wonderschoon. Dat waren de technische en vrije kür van de tweelingzussen Noortje en Bregje de Brouwer uit Goirle. In hun badpakken met Vincent van Gogh-thema zette de tweeling een waar kunstwerk neer en dat leverde een welverdiende bronzen plak op. Bijzonder: de zusjes Brouwer wonnen de eerste Nederlandse olympische medaille ooit in het synchroonzwemmen.
De zilvervloot van Holland Acht
De Nederlandse roeiers sleepten medaille na medaille in de wacht. Gelukkig pikten de Brabantse roeiers ook hun graantje mee. Sander de Graaf uit Maden en Helmonder Jacob van de Kerkhof wonnen onder leiding van stuurvrouw Dieuwke Fetter uit Dommelen een zilveren medaille met de Holland Acht.
Een vos verliest haar haren, maar niet haar streken…
Dat Marianne Vos een wielerlegende is, weten we allemaal al lang. Maar, dat ze ook op haar vijfde Spelen eremetaal in de wacht zou slepen, hadden weinig mensen verwacht. Het wielericoon uit Babyloniënbroek won een zilveren plak.
Geen medaille, wél glans
Deze Brabanders wonnen geen medaille, maar zetten desondanks iets bijzonders neer in Parijs:
- Zo reed amazone Dinja van Liere uit Uden een magistrale kür op muziek, een performance die haar een mooie vierde plaats opleverde.
- De pas 21-jarige schoonspringster Else Praasterink (getraind op het TeamNL centrum van BrabantSport) dwong meteen op haar eerste olympische Spelen een knappe finaleplek af. Een olympisch debuut om nooit meer te vergeten!
- Na knappe overwinningen met tweemaal 6-0 tegen Frankrijk en India schoten Laura van der Winkel (Best) en haar teamgenoten zich naar een onverwachte plek in de halve finale. Dit bleek uiteindelijk het indrukwekkende eindstation te zijn voor de Nederlandse handboogschutters.
- Springruiter Kim Emmen (Geldrop) viel in als reserve voor Willem Greve en deed dat met verve. Ze reed driemaal een foutloos parcours en kwalificeerde zich voor de individuele finale. Bijzonder: Kim Emmen was pas de tweede Nederlandse vrouw ooit die werd geselecteerd voor het olympisch springconcours. De Geldropse stond zowel individueel als in teamverband haar mannetje.
- Niels Laros uit Oosterhout werd op 19-jarige leeftijd zesde van de wereld op de 1500m en zette een Nederlands record neer.
- Sanne van Dijke (Heeswijk-Dinther) ging zeven weken voor de spelen onder het mes. In april kon ze niet lopen vanwege een hernia. Op de Spelen viel ze helaas net buiten het podium. Wel dwong ze een knappe halve finaleplek af. Een prestatie die ondenkbaar was voorafgaand aan de Spelen.
- De Helmondse Joris Otten kwam als eerste Nederlander ooit in actie op de Olympische Spelen bij het kanoslalom (C1). Hij wist zich niet te kwalificeren voor de finale, maar hoopt daar in LA verandering in te brengen.
- De Eindhovense Sven Roosen werd vierde op de tienkamp. Dat betekende een Nederlands record, want nog nooit eindigde een Nederlander zo hoog in deze discipline.
- De Roosendaalse Chelsey Heijnen was de enige Nederlandse bokser op de Spelen, maakte haar olympisch debuut en dwong een plek in de kwartfinale af, waar ze haar tanden stuk beet op haar meer ervaren Braziliaanse tegenstander.
- Onze collega en topzwemmer Stan Pijnenburg overwon een longembolie die bijna zijn carrière vroegtijdig beëindigde. Hij vocht zich terug en zwom de finale van de 4x100m wisselslag estafette. Nu hangt hij op 27-jarige leeftijd alsnog zijn duikbril en badmuts aan de wilgen, maar wel met een veel beter en vooral voldaan gevoel. Bekijk de docu Slagkracht: alles voor Parijs over zijn bijzondere verhaal.
Meer lezen over onze Brabantse helden? Klik dan hier.