BRAM VERHOFSTAD, DRUK BAASJE, BUITENBEENTJE EN VOORAL: TURNER

Bram Verhofstad praat zoals hij in het leven staat: energiek. Zijn zinnen zijn doorspekt met Engelse woorden en het woord ‘super’ gebruikt hij om de paar minuten om zijn gevoelens te uiten. Als een druk baasje, zo klinkt hij. En dat is hij ook. Een buitenbeentje bovendien. Want waar turners vooral gezien worden als ‘de sporter’, is Bram meer: producer van video’s én sinds kort muzikant. Gewoon, omdat hij naast de zes uur training per dag nog zo veel tijd over had.

EK Glasgow
Het turnen is de reden dat we Bram spreken. Begin augustus begint het EK in Glasgow en daar zal hij zich namens het Nederlandse turnteam richten op de onderdelen vloer en sprong: zijn specialiteiten. 'We willen de top 5 halen', zegt Bram. Afgelopen weekend in Heerenveen won hij met Nederland nog goud op de vierlandenwedstrijd met een vloeroefening van 14,050. ‘Het is voor het eerst dat ik voor een team turn. Ik heb in de jeugd nog nooit een eindronde gehaald’, zegt Bram. ‘En ik vind het supervet. Als ik individueel turn en op mijn smoel ga, boeit niemand dat echt. Ja, ze vinden het jammer, voor míj. Maar als ik het nu verpruts, naai ik heel mijn team. En als ik het goed doe, maak ik anderen superblij. Dat is zo gaaf.’

Net terug van een ‘superzware week’ met de Nederlandse turners voelt zijn lijf ‘helemaal gesloopt’ en tegelijkertijd ‘is het heel satisfying.’ ‘Je stapt in de auto naar huis en voelt: ah, ik ben goed bezig.’

Salto’s met bestek
Bram begon met de sport op zijn zevende. ‘Ik was altijd aan het turnen met mijn bestek. Dan zei ik: ‘Kijk papa, een salto’, en dan draaide ik de vork rondom mijn vingers de lucht in. Mijn ouders wisten niet waar ik dat vandaan haalde; niemand bij ons in de familie turnt. Mijn vader heeft me meegenomen naar een turnclub en ik was direct verkocht.’

Het kan verkeren: ooit begonnen met besteksalto’s, nu maakt hij ze met zijn lijf. Al zestien jaar inmiddels. En beter dan ooit. Over twee jaar wil hij de finale halen op de Olympische Spelen in Tokio. Individueel op de vloer én met het Nederlandse team. ‘Als ik individueel sterker word, wordt het team ook beter.’ Die twee bijten elkaar niet, zegt Bram. Sterker nog: ‘Als ik het maximale per week train op de vloer zijn mijn armen nog helemaal fit, dus kan ik nog voluit gaan op bijvoorbeeld de rekstok en brug om zo voor het team beter te presteren.’

Roze en wit haar
Waar hij de tijd vandaan haalt? ‘Ik heb zóveel energie. Ik ben áltijd bezig.’ Zes uur per dag turnt hij. ‘Dan heb ik nog tien uur over om te besteden aan alles wat ik doe.’

Elke minuut van de dag besteedt hij om te werken. ‘In alles wat ik doe, wil ik beter worden.’ Turnen, muziek en video’s maken – vloggen wil hij dat niet meer noemen: ‘het zijn eerder artistieke video’s’. Die maakt hij nu zo’n drie jaar. Muzikant is hij nog maar pas. Nadat een vriend hem vroeg om eens wat te rappen. ‘Hij zei: ‘Dan maak ik er wat beats bij’. We hadden één track af en die was zó vet dat we tegen elkaar zeiden: ‘Oké, oké, dit kan wel wat worden.’’ En nu is hij op Spotify te vinden onder de artiestennaam Marb – ‘Het omgekeerde van Bram’ – en ligt er sinds begin deze maand een album dat nu zo’n tienduizend keer gestreamd is. ‘Dat is best aardig.’

Het maakt van hem een eenzaat in de sport. ‘Maar voor mij is het heel normaal. Ik heb al eens een tijdlang met roze haar rondgelopen. Nu is het wit. Ik ben in de zaal ook extravert. Ik kan ineens beginnen gillen. Van al die dingen kijkt niemand meer op. Ik denk dat turners sowieso een beetje anders zijn.’

De reden dat het zo gelopen is? ‘Ik heb het nodig om uiting te geven aan mijn creativiteit. Dat kan ik in het turnen minder, vandaar dat de video’s en muziek er bij zijn gekomen. Als je iets creëert, daar naar kijkt en weet: eens was er niets, en nu is dit ontstaan… Dat vind ik supervet.’ Mensen hoeven zich geen zorgen te maken: zijn hart ligt het meeste bij het turnen. En dat blijft zo. ‘Turnen is het allerbelangrijkste in mijn leven.’

Foto: Dutch Gymnastics