JANNES BEUKER WIL OLYMPISCHE PRIMEUR OP DE SKI’S

Borstelbaan
Zoals zoveel jonge kinderen begon Jannes op het plaatselijke voetbalveld. “Mijn vader was een goede voetballer en dat wil je dan ook. Ik was schat ik pas vier-en-half toen ik al achter de bal aanliep bij V.V. Ravenstein. Op diezelfde leeftijd ging ik met mijn ouders al mee op wintersport. We gingen geregeld naar Oostenrijk, soms zowel met Kerst als in de Carnavalsvakantie. Het ging me goed af. Mijn ouders adviseerden me om toch ieder jaar weer op les te gaan. Dat heb ik gedaan en dat werpt nu zijn vruchten af. Het was ook geen straf, integendeel, als de rest van de familie zelf op pad ging, maakten wij tochten met onze skileraar. Heel vaak gingen we dan lunchen op de berg. Op mijn achtste won ik mijn eerste wedstrijdje aan het einde van een week lessen. Dat herhaalde zich en daarop kreeg ik het advies om ook in Nederland op zoek te gaan naar mogelijkheden.” Jannes zocht in de regio, kwam terecht in Oss, maar bleef hangen in Uden. “Op die borstelbaan ging het ook prima. Ik verzamelde punten genoeg om zelfs mee te mogen doen aan het NK. Dat kampioenschap was gewoon op de sneeuw in het Oostenrijkse Altendorf. Op mijn eerste NK werd ik als 14-jarige al negende, iets waar ik erg trots op ben.”

Aussies
Het ging zo goed met Jannes, dat gekozen werd om nog alleen op echte sneeuw te gaan sporten. In eerste instantie via een Nederlands talententeam. Het continue heen en weer pendelen tussen Nederland en Oostenrijk werd een storende factor. Vanaf dit jaar is gekozen om maar liefst vijf maanden aaneen in de sneeuw te gaan wonen. “Ik ben aangehaakt bij een eliteteam met vijf sporters uit Australië en mijn leeftijdsgenoot Niels van Winden. Samen met die Aussies en Niels wordt hard getraind. Mijn dag bestaat grotendeels uit trainen. Omdat ik pas 17 ben wordt de krachttraining gedoseerd gegeven, maar ik merk nu al dat ik sterker aan het worden ben. Skiërs zijn allemaal beren van kerels en ik was tot nu toe niet een van de grootsten. Per dag stouw ik ook nog eens 3500 kilocalorieën naar binnen. Natuurlijk zit er naast kracht ook heel veel techniektraining in mijn werkweek. Daarnaast moet ik ook zo’n twee uur per dag aan mijn school werken. Ik zit in de zesde klas van het gymnasium dus dat is wel aanpoten. Gelukkig worden we straks goed begeleid door een hele goede lerares die voor mij vooral als coördinator optreed. Met haar hulp wil ik natuurlijk al mijn toetsen halen.”

Droom
De droom van Jannes is concreet, hij wil de eerste Nederlander worden die op ski’s (vooral slalom en reuzenslalom) deel gaat nemen aan de Winterspelen. “Tot nu toe hadden we goede Nederlanders op de Worldcup en op de WK’s, maar door de extreem hoge toelatingseis van NOC*NSF is er nog geen voorganger. Ik zie ook niet zo snel iemand al in Beijing bij de beste acht komen. Ik heb derhalve zeven jaar de tijd om aan het uitkomen van mijn droom te werken. Dat is ook de hoofdreden dat ik deze trainingsoptie in Oostenrijk met twee handen aangrijp. Natuurlijk ga ik vrienden en familie missen tussen november en april. Misschien wel het meeste mijn opa. Gelukkig heeft die sinds kort ook een mobiele telefoon zodat we toch met elkaar in contact kunnen blijven. Mijn familie zal zeker ook komende winter zowel de Kerst als de Carnaval benutten om hier langs te komen. Vorig jaar waren ook vijf vrienden zelfstandig naar de sneeuw gekomen. Met zijn zessen hadden we het weekend van ons leven. Ja, dat noem ik échte vrienden. Kortom, ik zal de tijd wel doorkomen. Een tweede minder moeilijk te realiseren droom van Jannes is om in Nederland clinics te geven aan bedrijven. “Dat zou ik heel graag doen vanuit een ambassadeursrol van Team Brabant Sport. We zijn in contact met elkaar, dat was net nadat ik de nationale titel onder 18 had gewonnen.” Voor de laatste droom hoeven we slechts vijf maanden geduld te hebben. Jannes zal zelf voor zijn hoofddroom wat meer geduld moeten opbrengen, het zijn dan ook nog 2675 nachtjes slapen…..