Kimberly Alkemade oogst goud en zilver op Paralympics
De lucht kleurde ineens oranje, kort nadat Kimberly Alkemade in het Stade de France het goud had bemachtigd op de 200 meter. Ze moest meteen denken aan haar overleden moeder Yvonne. Want wie anders zou het kleurenspektakel vanuit de hemel hebben geregisseerd? "Een magisch moment.”
Voordat de in Rosmalen woonachtige atleet naar Parijs afreisde was ze vastberaden minstens één gouden medaille op te vissen. In ieder geval op de 200 meter, haar favoriete afstand. Naar haar zeggen een kwestie van ‘leveren’. Immers afgelopen juni realiseerde ze in Stade Charléty -eveneens in de Franse hoofdstad- een wereldrecord in een tijd van 25.29. Op de 100 meter zou een dergelijk huzarenstukje in principe óók tot de mogelijkheden behoren, al schatte ze die kans iets kleiner in.
Eerste kennismaking
Een trainingskamp in het Noord-Franse Liévin fungeerde een week lang als tussenstop, met als doel hier en daar wat puntjes op de i te zetten. Twee dagen voor de openingsceremonie arriveerde ze in het Paralympisch Dorp. "Daags erna heb ik samen met mijn teamgenoten de trainingen hervat, op een baan niet ver van het Dorp. Daarnaast konden we bij ons appartementencomplex gelijk gebruikmaken van een eigen krachtruimte. Extra fijn was dat we van de gelegenheid gebruik hebben kunnen maken om een halve dag de omstandigheden in het Stade de France te verkennen. Voor mij persoonlijk was het de eerste kennismaking met het immense stadion”, vertelt Alkemade(34) die doorgaans uitkomt in de klasse T64.
Oogverblindend mooi
Op dinsdag 3 september was dan eindelijk zover. ’s Ochtends in de tweede heat legde ze de 200 meter af in een tijd van 26.31. ’s Avonds in de finale deed ze er een schepje bovenop: 25.42, een bijzonder scherpe tijd die tevens de geschiedenisboeken inging als een Paralympisch record. Provinciegenoot Marlène van Gansewinkel legde beslag op het zilver. "Alles viel op z’n plek. Een zegening voor het keiharde werken. Na de race kreeg ik eerst een uitgebreide knuffel van Hervé, mijn verloofde. Vervolgens ben ik naar mijn familie gerend. Op het moment dat ik bij ze was, veranderde de lucht plotseling van kleur. Oranje schoof tussen de wolken door. Oogverblindend mooi! Zou mijn moeder hier achter zitten? flitste het door me heen. Een magisch moment.”
Twee dagen later stond de serie van de 100 meter op het programma. Alkemade boekte wederom een Paralympisch record (12.61). Dankzij deze prestatie mag het sprintkanon uit Rosmalen zich de snelste vrouw op één blade noemen. In de Paralympische finale van de 100m moest Kimberly haar meerdere erkennen in Fleur Jong. Alkemade was slechts tweehonderdste van een seconde sneller dan Van Gansewinkel, net genoeg voor het zilver. "Drie jaar geleden in Tokio pakte ik een bronzen plak, nu bezit ik dus alle kleuren. Eind juni tijdens het ONK in Vught heb ik Fleur nog verslagen op deze afstand. Maar dit keer zat de ‘bonus’ niet in het vat. Een plausibele verklaring is dat ik nog niet helemaal hersteld was van de 200 meter.”
Onwijs vette tijd
Na de neergezette prestaties kwam het feestbeest los in Alkemade. "Ik ben onder andere naar de huldigingen in het TeamNL Huis geweest. Daarna met een groepje door wezen zakken bij de hippe Club Duplex. Ik heb er een stevige kater aan overgehouden, het zij zo! Ik heb een onwijs vette tijd gehad in Parijs. Volgende maand gaan we voor de overtreffende trap. Op 4 oktober stap ik in het huwelijksbootje, gevolgd door een honeymoon naar Sicilië”, aldus Alkemade.