Joanne van Lieshout

Ambitieuze judoka die niet stil kan zitten

Er waait een frisse wind door de judowereld. De 21-jarige judoka Joanne van Lieshout uit Lierop maakt een stormachtige ontwikkeling door. In mei eerder dit jaar blaast ze werkelijk iedereen weg op het WK in Abu Dhabi. Ze wint vijf wedstrijden op rij zonder een golden score (soort sudden death in judo) te hoeven ingaan en pakt daarmee glansrijk haar eerste wereldtitel bij de senioren. Bovendien schrijft ze sportgeschiedenis door de zevende vrouwelijke Nederlandse wereldkampioene judo ooit te worden. Het bijzondere feit dat de laatste wereldtitel bij de vrouwen alweer vijftien jaar geleden was, geeft haar gouden medaille nog eens extra glans. Deze uitzonderlijke prestatie bleef niet onopgemerkt en bracht een mediastorm in ons kikkerlandje teweeg. In het oog van die storm staat de immer kalme Joanne. Wat voor persoon gaat er schuil achter deze evenwichtige judoka?

“De eerste weken na het WK waren wel een beetje chaos. Er komt heel veel op je af”, blikt Joanne terug. Ze vervolgt: “Ik ben meteen op vakantie naar Portugal gegaan om de rust te vinden.” Zoals het een echte topsporter betaamt ging het vizier weer snel op de volgende uitdaging: “Ik heb natuurlijk ontzettend genoten van alles en dat doe ik nog steeds, maar het was ook belangrijk om weer te focussen op de Olympische Spelen.” 

Van toptalent naar wereldtop  

Die drive en mentaliteit typeren de 21-jarige Joanne. Al in 2019 maakt het toptalent de nodige indruk als ze op 16-jarige leeftijd goud pakt op het Europees Jeugd Olympisch Festival. Daarna blijft ze maar winnen en rijgt ze de Europese en Wereldtitels in de jeugd aaneen. In 2022 wordt ze dankzij deze indrukwekkende reeks overwinningen uitgeroepen door sportkoepel NOC*NSF als talent van het jaar. Joanne blikt terug op haar eerste wereldtitel bij de senioren: “Soms heb je van die dagen dat alles lekker loopt. Dan denk je: het maakt mij vandaag even niet uit wie er tegenover mij staat. Dat is een bijzonder gevoel van vertrouwen dat je niet altijd hebt. Op het WK had ik dat gevoel. Het winnen van de wereldtitel is iets heel bijzonders en daar geniet ik echt van.” 

“Ik zie gewoon alles als een wedstrijd.”

Judofamilie  

Joannes klim naar de judotop begon al op jonge leeftijd. Ze stamt uit een echte judofamilie. Broer Yordi beoefent de sport en ook vader John en moeder Claudia zijn voormalig topjudoka’s. “Ik weet niet hoe het komt, maar ik zie gewoon alles als een wedstrijd. Mijn moeder is Nederlands kampioen geweest. Toen had ik wel zoiets van: dat ga ik beter doen!”  

Zo klein als Joanne vroeger was, ze kon niet wachten tot zij haar eerste worpen op de tatami mocht doen. Waar ze eerst moest toekijken vanaf de zijlijn, komt daar op haar vijfde verandering in. Ze heeft haar roeping gevonden. “Buiten de mat ben ik rustig, introvert en laat ik het allemaal een beetje gebeuren. Op de mat ga ik echt aan. Het maakt dan niet uit wie of wat tegenover me staat. Ik wil gewoon winnen! Wat ik daarvoor moet doen en laten maakt me niet uit, als ik maar win. Die drive zit er al van kleins af aan. Ik wil altijd overal de beste in zijn. Het is mijn doel om alle prijzen te winnen. Winnen geeft gewoon een goed gevoel en als ik blijf winnen, blijft dat gevoel komen.”  

Op de vraag hoe een spelletjesavond er bij de familie Van Lieshout uitziet, moet de jonge judoka lachen. “We kunnen op zich wel tegen ons verlies, maar uh… we winnen liever allemaal… alleen dat kan natuurlijk niet hahaha. Er wordt niet door de kamer met dingen gegooid, maar als ik of iemand anders binnen het gezin niet wint, is diegene daar niet zo blij mee…”  

“Ik heb meer moeite met een weekje vakantie nemen dan elke dag trainen.”

Nieuwe judogeneratie 

Terug naar dat talent. Het talent van Joanne als gezicht van de nieuwe judogeneratie blijft niet onopgemerkt. En dus stroomt ze op 16-jarige leeftijd vanuit de talentenstructuur van Judobond Nederland door naar de seniorengroep, die dagelijks traint op Sportcentrum Papendal. Dat betekent ook dat ze haar familie in Lierop moet verlaten om op zichzelf te gaan wonen in Arnhem. Een ingrijpende periode zou je denken? “Ik had een doel en om dat doel te bereiken wist ik dat ik deze stap moest zetten. Ik denk dat mijn ouders mijn vertrek moeilijker vonden dan ikzelf. Ik ben namelijk zo gefocust op mijn doel en op Papendal kan ik elke dag bezig zijn met wat ik het leukste vind. Ik heb ook helemaal niet het gevoel dat ik dingen moet opofferen voor mijn topsportcarrière.”   

 Het liefst zou Joanne dan ook 24/7 op de mat staan. Heeft ze weleens geen zin om te trainen? “Nee, dat komt eigenlijk nooit voor.” Dingen die Joanne graag doet als ze even niet in de Dojo te vinden is? Netflixen, wandelen met haar honden, afspreken met vriendinnen en... (als haar strakke trainingsschema het toelaat) ijsjes eten! “Mijn favoriete maaltijd is pasta met kip en lekker veel groente, maar het lekkerste cheatfood vind ik ijs. Het maakt me niet uit wat voor soort ijs. Ik lust alles: alle smaken schepijs, frozen yoghurt, waterijsjes, noem het maar op.” 

Ondanks dat Joanne wel van een goede Netflixserie houdt is lang stilzitten en niets doen echter niet voor haar weggelegd: “Ik heb meer moeite met een weekje vakantie nemen dan elke dag trainen. Als ik twee dagen niets gedaan heb denk ik: het is genoeg geweest. We mogen wel weer beginnen!” Hoe haar laatste vakantie in Portugal eruitzag? “Het was echt de bedoeling dat ik rust zou nemen, maar ik heb toch elke ochtend een kleine cardiosessie gedaan…”    

Straffen aansmeren  

Is er dan werkelijk niets dat de immens gedreven en gefocuste Joanne uit evenwicht kan brengen?  “Waar ik me weleens over opwind, zijn irritante tegenstanders. De meest irritante vind ik judoka’s die mij de hele tijd straffen aan proberen te smeren. Buiten de mat maak ik me niet druk over dingen waar ik geen invloed op heb en blijf ik altijd rustig.”  

Vizier op Parijs  

Tot slot blikt Joanne vooruit op haar eerste ‘volwassen’ Olympische Spelen. Ondanks haar ambitie en grenzeloze wil om te winnen, legt de jonge judoka niet te veel druk op zichzelf: “Als ik in Parijs mijn beste judo heb kunnen laten zien en het gevoel heb dat ik er alles heb uitgehaald, ben ik tevreden. Wat dat dan oplevert zullen we dan wel zien. Ik denk dat ik vooral dichtbij mezelf moet blijven.” Die laatste uitspraak typeert Joanne van Lieshout als geen ander.