Bij skateboarden moet je elke keer opnieuw je angst overwinnen

Terwijl het rollen van wieltjes over de baan klettert en de boards over de buizen schrapen, puft Candy Jacobs (32) met een grote lach om haar mond uit boven aan de ramp. De nieuwe trick lukte dan eindelijk en ze deelt een boks uit aan Keet Oldenbeuving (18). Ook Roos Zwetsloot (22) is van de partij, alleen traint zij iets eerder dan de rest.In het World Skate Center in Den Bosch komt dan, as zondag, de top van Nederland samen om te strijden voor de titel van Neerlands beste. Met Candy, Keet en Roos heeft ons land drie wereldtoppers in huis die deel uitmaken van TeamNL, van wie Candy al jaren aan de top staat. Zij kwam vorig jaar uitgebreid in het nieuws omdat ze op de Spelen van Tokio – waar voor het eerst ooit op de OS werd geskateboard – in quarantaine moest en haar droom in duigen zag vallen. Máár, zegt ze nu, dat was het beste wat haar kon overkomen. ‘Ik werd in die 10 dagen geconfronteerd met de gevangenis van mijn eigen hersenen. Ik liep daar al jaren voor weg. Ook na de Spelen nog, maar ik ging er uiteindelijk mee aan de slag.’ Ze had het niet willen ruilen voor een gouden medaille. ‘Dan was ik als mens waarschijnlijk even ontevreden geweest als ervoor. De waardering die ik daar vanbuiten had willen halen, voel ik nu veel meer vanbinnen – al is dat een proces waar ik nog inzit.’

Gemoedelijk
Op de Spelen moest ze toezien hoe Roos en Keet wel in actie kwamen. Nu zullen ze wél alle drie tegen elkaar strijden. En dat is uniek. ‘Op de Street League (het wereldkampioenschap, red.) zie je meiden uit Amerika, Brazilië en Japan et cetera en ons: de enigen uit Europa’, aldus Keet. ‘En dan ook nog alle drie uit Nederland. Ik vind het super dat wij dit met zijn drieën kunnen doen.’ Want er heerst ook deze middag, waar naast Keet en Candy ook een paar jongemannen en meiden trainen, een gemoedelijke sfeer. Ze helpen elkaar, lachen om elkaar en klappen. De mannen doen internationaal nog wat onder voor de vrouwen, maar dat is niet zo gek; daar is er drie keer zoveel concurrentie. Dus focussen we ons deze middag op de vrouwen: Candy en Keet kregen al op jonge leeftijd een skateboard in de handen geduwd. ‘Er lagen er overal van mijn vader in huis, maar die waren niet op maat voor me. Ik heb toen voor mijn eigen board gespaard’, zegt Keet. Candy: ‘Mijn moeder dropte me bij een skatepark: vermaak je maar, want ik weet echt niet wat ik met je aan moet. Ik was een rouwdouwer en roekeloos.’ Met de jaren kwam daar angst voor in de plaats. ‘Ik vind nog altijd alles spannend, na al die jaren.’ Keet: ‘Iedereen is bang, elke keer opnieuw denk je: ik kan het niet, ik ga vallen. Het gaat erom dat je die angst overwint. Maar hij komt altijd, bij elke trick opnieuw, terug.’

De sport groeit
Keet heeft geen mental coach nodig, zegt ze. Candy heeft die sinds de Spelen wel. Op sportief vlak begeleidt bondscoach Hans van Dorssen hen. Terwijl Candy en Keet over de baan razen, rolt hij er achteraan: op zijn skateboard en filmend. Hij ziet het NK als een ideale test om te zien waar deze toppers, maar vooral ook waar de talenten die eraan komen internationaal staan; de jury die hen beoordeelt, is namelijk internationaal geschoold. Een volgende stap in de professionalisering van de sport. Die startte in 2016, met een eerste NK. Dat was toen de kick-off en in samenwerking met NOC*NSF, maar ook met BrabantSport en TeamNL, zetten ze er de schouders onder; elk jaar een groot evenement met als doel een internationaal podium. ‘Het EK’, aldus Hans. ‘Helaas staat dat nu even on hold, maar dat blijft voor ons het doel.’ Daarin staat BrabantSport met zijn partners de sport zo goed mogelijk bij, financieel, maar ook in kennis, wat dan weer door TeamNL wordt aangeboden. ‘Fysiektraining, lifestyle, mental coaching, sportartsen et cetera. Wij voelen ons als sport in Brabant heel erg erkend en dat maakt dat de sport ook kan groeien.’

Rolmodel
Dat verschil zien ook Keet en Candy. Waar zij nog de enige meisjes waren toen ze begonnen en zichzelf in de beginjaren opleidden, zijn er nu overal skatebanen te vinden waar hele groepen meiden training krijgen. Zelfs Keet maakte dat niet mee, die toch 14 jaar jonger is dan haar grote voorbeeld. ‘Ik was áltijd alleen maar met jongens en Candy was het enige meisje aan de top. Ik keek gigantisch naar haar op.’ Candy: ‘Ik probeer het rolmodel te zijn dat ik niet had. Vroeger was naar de gym gaan voor sukkels. Nu is het in om voor je lichaam te zorgen. Ikzelf doe dat ook pas 6, 7 jaar…’ Haar lichaam doet dan ook elke dag pijn; al 20 jaar krijgen haar gewrichten enorme klappen te verduren. ‘10 jaar geleden zei een arts tegen me dat ik nu achter een rollator zou lopen als ik zo doorging. Maar kijk: ik board nog steeds.’ Ze lacht, maar zegt dan: ‘Als ik denk aan hoe ik me als oma van 80 moet voelen, word ik heel verdrietig.’ Dat is voor later. Eerst het NK. En wie weet ooit dat EK in eigen land.